Eğitici Masallar

Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde; develer tellal iken, pireler berber iken, ben babamın beşiğini tıngır mıngır sallar iken… Deniz kıyısındaki bir ormanda yaşayan güçlü mü güçlü bir aslan varmış. Bu ormanın kralı olan aslan, günün birinde deniz kıyısında gezerken dalgaların içinde yüzen yunusu görmüş. Yunusun dev dalgaların arasında hiç zorlanmadan rahatlıkla yüzdüğünü gören aslan çok etkilenmiş. Yunusun çok güçlü olduğunu düşünmüş ve yunusa seslenerek; “Hey! Yunus benimle arkadaş olur musun? Senin gibi güçlü bir arkadaşımın olmasından onur duyarım” demiş. Yunus da aslana; “Tabii ki seninle dost olmak isterim. Senin gibi güçlü bir arkadaşımın olmasından ben de mutluluk duyarım” karşılığını vermiş. Aslan ve yunus birbirlerine arkadaşlık sözü vermişler. Günün birinde aslan yine deniz kıyısında yürürken bir boğa ona saldırmış. Çok güçlü olan boğa ile aslan uzun süre boğuşmuş. Boğuşma esnasında aslanın gözü bir ara denize takılmış. Arkadaşı yunusa yardım etmesi

  Bir zamanlar, büyülü bir orman vardı. Ormanda yaşayan tüm hayvanlar, barış içinde yaşıyorlardı. Ancak bir gün, ormanın derinliklerinde kötü bir büyücü ortaya çıktı. Büyücü, ormandaki tüm hayvanları köleleştirmek ve onları kontrolü altına almak istiyordu. Hayvanlar, büyücünün gücünden korkuyorlardı ve onun planlarını bozmak için bir fikirleri yoktu. Ancak bir gün, ormanda yaşayan küçük bir sincap, cesaretini toplayarak büyücünün kalesine gizlice girdi. Sincap, büyücünün güç kaynağını buldu ve onu yok etti. Büyücü, gücünü kaybettikten sonra hayvanlar artık özgürdü. Sincap, diğer hayvanlara yardım etti ve birlikte büyücünün kontrolünden kurtuldular. Artık orman barış içinde yaşamaya devam ediyordu ve hayvanlar, sincabın cesaretinden ve fedakarlığından dolayı onu örnek alıp onu övüyorlardı. Ve işte, sincap, küçük ama cesur bir hayvan olarak, tüm hayvanların hayatını kurtardı ve onlara özgürlük verdi. Masalımız burada sona erdi, umarım keyifle okumuşsunuzdur!

  Bir zamanlar, uzak bir ülkede, güzel bahçeler ve nehirlerle dolu bir krallık vardı. Krallığın en güzel bahçesi, gizemli bir perinin saklandığı bir ormanın içindeydi. Peri, bahçeyi korur ve çiçekleri, ağaçları ve hayvanları korurdu. Bir gün, krallığın genç prensesi bahçede dolaşırken, peri ile karşılaştı. Peri, prensese bir sır verdi: "Bu bahçenin güzelliği sadece bitkilerde veya hayvanlarda değil, bahçedeki ruhların gücünde de yatıyor. Eğer sen, bahçedeki her canlıya sevgi ve saygı ile davranırsan, bahçe de seninle birlikte büyüyecek ve daha da güzelleşecektir." Prenses, perinin sözlerine kulak verdi ve bahçede yaşayan tüm canlılara sevgi ve saygı göstermeye başladı. Bahçe, renkleri daha canlı, çiçekleri daha güzel ve ağaçları daha büyük hale geldi. Prenses, periye teşekkür etmek için onu ziyaret etti ve ona bahçenin nasıl büyüdüğünü anlattı. Peri, prensesi kutladı ve ona bir hediye verdi: sihirli bir tohum. "Bu tohum, bahçenin kalbindeki en güçlü ağacın tohumudur. Onu

  Bir zamanlar, çok güzel ve nazik bir prenses yaşarmış. Herkes onun güzelliği ve iyiliği hakkında konuşurdu. Prenses, her zaman güzel bir gülümsemeyle etrafındaki insanlara yardım etmek için elinden geleni yapardı. Bir gün, bir prens onunla tanıştı ve ikisi de birbirlerine aşık oldular. Prens, prensese evlenme teklif etti ve prenses mutlulukla kabul etti. İkisi de sarayda mutlu bir şekilde yaşamaya başladılar. Ancak bir gün, ülke bir savaşa girdi ve prens savaşa gitmek zorunda kaldı. Prenses çok üzgündü ama onu cesaretlendirmeye çalıştı. Prens savaşı kazandı ve mutlu bir şekilde eve döndü. Bir süre sonra, prensese bir bebekleri oldu ve aileleri çok mutlu oldu. Prenses, annelik rolüne çok iyi adapte oldu ve bebeğiyle çok iyi ilgilendi. Böylece prenses ve prens, hayatları boyunca mutlu bir şekilde yaşadılar ve hep birbirlerine destek oldular. Sonunda, krallıkta barış ve mutluluk hüküm sürdü.

  Bir gün, bir kedi ve bir köpek arkadaş oldular. Kedi çok akıllı ve meraklıydı. Köpek ise çok cesur ve sadıktı. Birlikte çok eğleniyorlardı. Bir gün, kedi bir fare peşinde koşarken, bir evin bahçesine girdi. Bahçede güzel çiçekler ve ağaçlar vardı. Kedi fareyi yakalamak için ağaca tırmandı. Ama ağaçtan inmeyi unuttu. Köpek kedinin nerede olduğunu merak etti ve onu aramaya başladı. Kedi sesini duydu ve ona yardım istedi. Köpek kedinin sesini takip ederek bahçeye geldi. Ama bahçenin kapısı kapalıydı. Köpek kapıyı açmaya çalıştı ama başaramadı. O sırada bahçenin sahibi geldi ve köpeği gördü. Köpeği sevdi ve ona yiyecek verdi. Köpek yiyeceği yedikten sonra kediye yardım etmek istedi. Bahçenin sahibine kedinin ağaçta olduğunu söyledi. Bahçenin sahibi kediye merdiven getirdi ve onu indirdi. Kedi köpeğe teşekkür etti ve onun gerçek bir dost olduğunu söyledi. Böylece kedi ve köpek arasında güzel bir dostluk devam etti.

  Bir zamanlar küçük bir ejderha vardı. Adı Kıvılcım’dı. Kıvılcım çok yaramaz ve meraklı bir ejderhaydı. Bir gün ormanda gezinirken bir mağara buldu. Mağaranın içine girdi ve karanlıkta ilerledi. Birden karşısına devasa bir yaratık çıktı. Bu yaratık bir aslandı. Kıvılcım çok korktu ve hemen ateş püskürttü. Ama aslan hiç korkmadı ve sakin bir sesle konuştu. “Merak etme küçük ejderha, sana zarar vermek istemiyorum. Ben de burada saklanan bir aslanım. Adım Aslan Kral.” Kıvılcım şaşırdı ve merakla sordu. “Neden saklanıyorsun? Sen bir aslansın, kimseden korkmazsın.” Aslan Kral üzgün bir şekilde anlattı. “Ben eskiden ormanın kralıydım. Ama bir gün kötü bir avcı geldi ve beni yakalamak istedi. Ben kaçtım ama bacağıma kurşun isabet etti. O günden beri burada yaşıyorum. Kimse beni bulmasın diye.” Kıvılcım çok üzüldü ve yardım etmek istedi. “Seni iyileştirebilirim. Ateşim yaralarını iyileştirir. Ama senin de bana yardım etmen lazım.” Aslan Kral merakla sordu. “Nasıl yardım edebilirim?” Kıvılcım